داستان یک پرچم - عکس صحنه پردازی شده از «برافراشتن پرچم در ایووجیما»

[Arvinik]

عکس «داستان یک پرچم» رونمایی شد

تهران - ایرنا: عکاس و کارگردان این اثر عصر سه شنبه در گفت و گو با خبرنگار فرهنگی ایرنا اظهار کرد: این عکس صحنه پردازی شده، نشانگر جنایت های دولتمردان آمریکایی از آغاز تاکنون است.
سید احسان باقری افزود: کشتار و برده داری بومیان آمریکا تا سرکوب کارگران شیکاگو، بمباران هیروشیما و گرفتن جان ۲۲۰ هزار انسان، قتل عام ویتنام و بیش از ۱،۵ میلیون کشته، حمایت از رژیم اسرائیل و بزرگترین نسل کشی تاریخ در فلسطین ازجمله جنایات ترسیم شده در این تابلو است.
وی ادامه داد: طراحی کودتای ۲۸ مرداد و حمایت از کودتای نوژه، حمایت از صدام، حمله مستقیم به هواپیمای مسافربری با ۲۹۰ مسافر، ترور دانشمندان هسته ای، اعمال تحریم های ظالمانه، کشته شدن ۴۰ هزار غیر نظامی در جنگ افغانستان و بیش از یک و نیم میلیون کشته در عراق بدین معناست که هیچکس از شر آمریکا در امان نیست.
عکاس و کارگردان عکس داستان یک پرچم گفت: عکاسی صحنه پردازی شده (staged photography) یکی از شیوه های عکاسی است که تفاوت آن با عکاسی مستند، مانند تفاوت فیلم داستانی و فیلم مستند است، در این شیوه عکاسی همه چیز از قبل کارگردانی شده و در یک قاب به تصویر کشیده می شود.
باقری افزود: در این عکس هیچ چیز تصادفی نیست و همه اجزاء تصویر خلق می شود.
وی گفت: عکس نصب شده در میدان ولی عصر (عج) برگرفته از برافراشتن پرچم عکس تاریخی درایوو جیما است که در ۲۳ فوریه ۱۹۴۵ توسط جو روزنتال گرفته شده است. عکس پنج سرباز و یک پزشک جنگی شاغل در نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا را بر فراز تپه سوریباچی در نبرد ایوو جیما در جنگ جهانی دوم نشان می دهد. نمایندگانی از نظامیان آمریکایی که این جزیره ژاپنی را اشغال کرده و پرچم آمریکا را در آن برافراشته اند.
باقری با بیان اینکه این عکس در مدت 2 ماه و با مشارکت 60 نفر و در ابعاد 22 متر در 47 متر خلق شده است، افزود: افراد حاضر در عکس داستان یک پرچم از اقوام و ملیت های مختلف هستند. کسانی که با نگاه به جنایات آمریکا و ایادی آن در نقاط مختلف دنیا در عکس جای گذاری شده اند.
کارگردان داستان یک پرچم در پاسخ به سوال خبرنگار ایرنا علت برگزار نشدن مراسم رونمایی را نداشتن مجوز برپایی مراسم در میدان ولی عصر (ع) اعلام کرد.
این عکس تولید حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی، به کارگردانی سید احسان باقری و با حمایت خانه طراحان انقلاب اسلامی است که در ضلع شمال غربی میدان ولیعصر (عج) نصب شده است.

[فابیان]

به نظر میاد پیروزی پرچمداران است بر انبوه اجساد دشمنان ! تبلیغه یا تبریق ؟

[Arvinik]

نوشته اصلی توسط فابیان

به نظر میاد پیروزی پرچمداران است بر انبوه اجساد دشمنان ! تبلیغه یا تبریق ؟

این هم تفسیریست، البته اگر زنان و کودکان و غیرنظامیان را دشمن بنامیم.

[دشت]

پرو پاگاندای فوق هوشمندانه ی حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی .
یک دیدگاه داریم که میگه هدف وسیله را توجیه میکند . یک دیدگاه اخلاقی هم داریم که میگه نه ،در راه دسترسی به هدفت از هر وسیله ای نمیتوانی بهره ببری .
دیدگاه اول میگه که تو میتونی از هنر ،ادبیات ،فیلم و خبر و تنظیم ان به گونه ای بهره ببری که به هدفت برسی . ولی این دیدگاه نمیگه که مخاطبین تو چه کسانی هستند و بدون محاسبه تنها راهکار ارائه میدهد . خب .
توجیه کننده وسیله برای کامیابی و نیل به مقصود از وسیله مورد نظر استفاده میکند و چون مخاطبینش را در نظر نمیگیرد وسیله را به گند میکشد . تو جیه کننده میداند که مخاطبین وسایل دیگری دارند برای نیل به مقصود و کشف حقیقت . سعی میکنه این وسایل رو نابود کنه ولی نمیتونه . سعی میکنه مخاطب را به سمت وسیله بوگندو و متعفن خودش بکشد ولی بازهم شکست میخورد . چون مخاطب میداند با این وسیله بد بو به هدفش که کشف حقیقت است نمیرسد .
توجیه کننده نمیداند که این تابلو در سطح شهر بهداشت روانی شهروندانش را به مخاطره میاندازد .
کم نبودند کسانی که هنر و ادبیات را به گند کشیده اند با تفکرات کوتاهشان که تا نوک بینی شان را میدیدند .
چقدر برای تهیه این تصویر صحنه سازی شده هزینه و زمان صرف شده ؟ اگر صرف تهیه ترشی لیته میشد توی این فصل میچسبید . باز جای شکرش هست که همه نخبه ها مهاجرت نکرده اند . تعدادی از ایشان در جای جای میهن اسلامی مشغول خدمت و بو افکنی میباشند . این تصویر سازان با ده نمکی همکاری کنند چه دستاوردها که ارائه ندهند .

[No Fear]

دشت گرامی‌،

دیدگاه شما در مورد "هنر" با دیدگاه آقای برتراند راسل که عکس آنرا برای آواتر خود برگزیده اید، در تناقض است. در دیدگاه راسل، هنر نمیتواند تحت چارچوپ قرار بگیرد و بطور ذاتی افسار گسیخته و تابع بی‌ قانونی می‌باشد. آقای راسل از کلمه Anarchic برای تعریف محدوده هنر استفاده می‌کند که همان آنارشیسمی است که معنی‌ آنرا می‌دانیم. بنابراین، آنچه که شما میفرمائید که هنرمند باید نوعی مسئولیت در برابر مخاطبانش داشته باشد و به آنها در کشف حقیقت! کمک کند، در دیدگاه راسل نمیگنجد. البته شاید من در برداشتم اشتباه می‌کنم که در این صورت لطفا توضیح دهید.

[دشت]

در مورد نظر راسل در مورد هنر چیز زیادی نمیدانم . فقط اینکه میدانم از نظر راسل هنر و علم ،زمینه های رقابت مشروع هستند و مهم است که احساسات عمومی چنان باشد که اختلاف نظر در این زمینه را بدون خشم و هیاهو تحمل کند .
اواتار راسل را از این جهت برگزیدم که نظرات راسل را در مورد مذهب می پذیرم ولی لزوما تمام نظریات اورا از جمله در ریاضیات متوجه نمیشوم بجز انجا که تناقضات را در بیانی ساده مثال میزند . مثل پارادوکس ارایشگردهکده . ویا مثلا سیره عملی راسل الگوی من نیست .
و اما هنر :
بله . هنر نمیتواند تحت چارچوب قرار بگیرد . هنر باید پویا باشد و اوانگارد و قالب شکن . درذات هنر هیچ مرزی وجود ندارد که در غیر اینصورت دیگر هنر نیست و قرنها بود که در مرز خود راکد و متعفن شده بود . مگر نه اینکه اب هم سیال است و اگر محبوس شود و جایی بماند میشود مرداب .
به نظر من هنر مند مسئولیت هدایت مخاطب یه سمت حقیقت را ندارد ولزوما به مخاطب در کشف حقیقت کمک نمیکند اما هنر میتواند به کشف حقیقت نیز کمک کند ولی لزوما غایت هنر این نیست . اما مسئله انجاست که گاهی سعی میشود با استفاده از هنر به قلب واقعیت پرداخت . اینجاست که هنر در قالب چارچوب فکری قرار میگیرد و به قول مولوی :
چون غرض امد هنر پوشیده شد
صد حجاب از دل به سوی دیده شد
انچه که به قول شما راسل گفته چیزی هست که باید باشد ولی همیشه اینطور نیست وگاهی هنر در اختیار قدرت قرار گرفته و صاحبان قدرت از هنر در راستای حفظ و افزایش قدرت سود برده اند . البته تفاوتی که این محصول سفارشی با هنر دارد این است که کاملا مقطعی است و به هیچ عنوان ماندگار نیست .
در گفتار خود من تناقض هست وقتی میگویم هنر در چارچوب یا هنر در اختیار صاحب قدرت . همان عنوان محصول سفارشی بهتر است . در واقع وقتی هنر در چارچوب قرار بگیرد دیگر هنر نیست وعنوان هنر برایش صحیح نیست .