خروج آمریکا از سوریه

[namira]

خروج آمریکا از سوریه ؛ کردهای سوریه ماهیت واقعی آمریکا را درک کردند


اخبار, چندرسانه ای, سوریه, عکس, غرب آسیا, یادداشت ۳۰ آذر ۱۳۹۷



روز گذشته دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا در توییتی اعلام کرد که ما داعش را در سوریه شکست دادیم و شکست داعش تنها علت ماندن نیروهای آمریکایی در سوریه در دوره ریاست جمهوری من بود و اعلام کرد که نیروهای آمریکایی از سوریه خارج خواهند شد.

هر چند ادعای این که آمریکایی‌ها داعش را در سوریه شکست داده‌اند بیشتر به یک شوخی شباهت دارد تا واقعیت؛ موضوع بحث این نوشتار در مورد این سخنان طنز ترامپ و برخی مسئولین آمریکایی نیست. بلکه موضوع اصلی در خصوص کلاه گشادی است که بر سر کردهای سوریه رفته است و یا قرار است برود.

در ابتدا به دنبال خبر خروج آمریکا از سوریه موجی از اعتراضات در بین برخی از سیاستمداران آمریکایی در مخالفت با این موضوع ایجاد شد؛ اما ساعاتی بعد و با خروج شبانه تعداد قابل توجهی از زرهی ها و نیروهای آمریکایی از خاک سوریه مشخص شد که ترامپ اینبار در تصمیم خود جدی تر از دفعات قبل است.

نمایشگر ویدیو




00:00

00:43

خروج بخشی از نیروهای آمریکایی و از سوریه و ورود به خاک عراق

هرچند که در گذشته نیز ترامپ اعلام کرده بود نیروهای خود را از سوریه بیرون خواهد کشید؛ اما مخالفت شدید از داخل آمریکا و برخی مسائل دیگر مانع از اجرایی شدن این تصمیم ترامپ شده بود.

از سوی دیگر کردهای سوریه نیز(شما بخوانید کردهای YPG در شرق فرات و نیروهای تحت فرمان آمریکا) در حالی که از این تصمیم شوکه و گیج بودند، به شدت به تصمیم ترامپ اعتراض کردند و اعلام کردند که خروج نیروهای آمریکایی از خاک سوریه آنهم در شرایط فعلی که ترکیه در حال آماده سازی برای حمله به شرق فرات است و از سوی دیگر تحرکات داعش در شرق فرات در منطقه هجین بطور کامل سرکوب نشده است، باعث افزایش نا امنی و فرصتی برای گسترش دوباره تروریسم خواهد شد.

کردهای سوریه می گویند آمریکا پشت آنها را خالی کرده و از پشت به کردها خنجر زده است!
اما متاسفانه کردهای سوریه این را ندانستند و یا شاید نخواستند بدانند که بصورت کلی آمریکا هیچ وقت پشت هیچ کس و یا کشوری نیست و نمی ماند و بر اساس ماهیت استکباری و سرمایه داری اش فقط تا زمانی به تعهدات خود عمل می کند و کنار متحدانش می ماند که منافعش را تامین کنند؛ در غیر این صورت به راحتی میانه را خالی کرده و دوستان را دور می زند!

این سیاست بارها از سوی آمریکا، مخصوصا در قبال ملت های منطقه و کشورهای غرب آسیا پیاده شده است و دیدن و فهمیدن آن کار چندان سختی نیست و واقعا باید انسان کور! باشد تا چنین واقعیاتی را نبیند.
ما نیز بارها این موضوع را بصورت مستقیم و غیرمستقیم به کردهای سوریه از سر دلسوزی گوشزد کردیم؛ هرچند که در بسیاری از مواقع آماج حملات و توهین های پانکردها قرار گرفتیم، پانکردهایی که به خیال خام خود دست در دست یک ابرقدرت داده اند و قرار است سرزمین هایی را از آن خود کنند و در آن به حکمرانی بنشینند، حال آنکه آن خنجر مدت ها بود که بر پشتشان نشسته بود و فقط یک پیاده نظام ساده برای پیاده کردن اهداف آمریکا بودند.
اکنون حال این افراد دیدنی و شنیدنی است…

همزمانی خروج آمریکا از سوریه با آغاز عملیات ترکیه در شرق فرات، تمام توجهات را معطوف به این سوال مهم می کند که آیا آمریکا با ترکیه توافق کرده است؟ و خروج نیروهای آمریکایی به معنای چراغ سبز به عملیات ترکیه است؟
شاید پاسخ به این سوال از روی فکت های قابل ارائه فعلا کار چندان آسانی نباشد اما هر عقل سلیمی به خوبی متوجه این موضوع می شود که خالی کردن پشت یک متحد در بحبوحه آغاز یک نبرد جدید در شرق درست پس از تماس تلفنی و گفتگوی نهایی بین اردوغان و ترامپ نمی تواند فقط یک اتفاق باشد.

بر اساس اطلاعات میدانی پس از اعلام این خبر ارتش ترکیه نیروها و تجهیزات بیشتری به مرزهای سوریه گسیل کرده است و کردهای سوریه بیشتر از هر زمان دیگری خطر ترکها را در مناطق خود احساس می کنند و هر لحظه احتمال آغاز عملیات ترکیه در شرق فرات وجود دارد.
از سوی دیگر از بعدظهر امروز ارتش سوریه نیز کاروان های نظامی بزرگی شامل نیروها، تانک ها و تجهیزات خود را از دیرالزور روانه شهر مرزی بوکمال کرده است. با عقب نشینی آمریکا احتمال آن می رود که دواعش دست به اقداماتی بزنند و گسیل این نیروها می تواند جهت تامین امنیت منطقه و حتی یوروش به مناطق تحت اشغال داعش در شرق فرات باشد.
شاید اکنون وقت آن رسیده که ارتش سوریه از فرات عبور کرده و با پایان دادن به موش و گربه بازی آمریکا و داعش، کار دواعش را یکسره کند و کردها نیز همکاری بیشتری کنند…

البته این نکته نیز ناگفته نماند که نحوه خروج آمریکا از سوریه و کیفیت مراحل آن نیز بسیار حائز اهمیت است و هر یک از مراحل ابعاد و تبعات خاص خود را دارد که در مطالب بعدی به آنها اشاره خواهد شد.

پیشنهاد ما به کردهای سوریه این است که هنوز دیر نشده است و هنوز هم راه برای همکاریهای جدید برای ساختن آینده ای بهتر برای کردها در شمال شرق سوریه باز است؛ اما به شرط آنکه اینبار در انتخاب دوست و متحد اشتباه نکنند!

تصویر: نقشه ای است که رسانه های ترکیه بعنوان مناطق عملیات ارتش ترکیه در شرق فرات گمانه زنی کرده اند.

[namira]

واکنش‌ها به خروج نیروهای آمریکایی از سوریه و استعفای جیمز ماتیس
بوسیله Euronews • به روز شده در: ۲۱/۱۲/۲۰۱۸



در پی استعفای جیمز ماتیس وزیر دفاع ایالات متحده آمریکا که در پی تصمیم دونالد ترامپ رئیس جمهوری برای خارج کردن نظامیان آمریکا از سوریه و افغانستان رخ داد، وزیر دفاع فرانسه تصمیم آمریکا را «تصمیمی فوق العاده مهم» توصف کرد.

فلورانس پارلی وزیر دفاع فرانسه گفته است: «ما در این تحلیل که داعش نابود شده است با آمریکایی ها هم نظر نیستیم. این تصمیمی بسیار مهم از سوی آمریکایی هاست و به نظر ما این کار (نابودی داعش) باید به اتمام برسد.»

پارلی همچنین به استعفای جیمز ماتیس واکنش نشان داد و با قدردانی از او، وی را «سربازی بزرگ» و شریکی برای همه شرایط و موقعیت‌ها توصیف کرد.
با خروج نیروهای آمریکایی از سوریه پرسش مهم سرنوشت نیروهای کرد سوریه در شمال شرقی سوریه است که مورد حمایت آمریکا بودند. گفته می شود که احتمالا فرانسه مسئولیت حمایت از این نیروها را برعهده بگیرد.
جیمز ماتیس وزیر دفاع آمریکا دلیل استعفای خود را فراهم کردن امکان برای دونالد ترامپ به منظور انتخاب شخصی که مواضع مشترک با رئیس جمهوری داشته باشد، عنوان کرده است. استعفایی که بطور آشکار گویایی اختلاف نظر جیمز ماتیس با دونالد ترامپ است.




ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری روسیه تصمیم دونالد ترامپ برای خروج از سوریه را تصمیمی «درست» ارزیابی کرد و گفت که دونالد ترامپ درست می گوید ما ضربه‌هایی جدی به داعش در سوریه وارد کرده‌ایم.
با این حال فرانسه، بریتانیا و آلمان که متحدان ایالات متحده آمریکا در مبارزه علیه داعش به شمار می روند و کشورهایشان مورد حمله اعضای این گروه قرار گرفته است، نگرانی شان را از خروج نیروهای آمریکایی از سوریه پنهان نکرده‌اند.
همچنین در پی تصمیم ایالات متحده آمریکا برای خروج نیمی از نیروهایش از افغانستان، سخنگوی اشرف غنی رئیس جمهوری افغانستان گفته است که خروج نظامیان آمریکا تاثیری در امنیت افغانستان ندارد. با این حال برخی از کارشناسان نگران افزایش قدرت طالبان در افغانستان در پی خروج نیمی از نیروهای آمریکایی هستند.
با این حال برخی تحلیلگران این اقدام آمریکا برای خروج از سوریه را سیاست دونالد ترامپ برای تنها گذاشتن اروپا در مقابل روسیه، ترکیه و ایران ارزیابی می کنند.

[No Fear]

تمام اون کارشناسان وابسته به حزب دموکرات آمریکا که ترامپ را فردی جنگ‌طلب و ماجراجو توصیف می‌کنند با طرح خروج آمریکا از سوریه مخالفت کردند.

[namira]

عقب نشینی ارتش ایالات متحده از سوریه

دگرگونی در استراتژی یا زمینه سازی برای دخالت افزون تر !!!!

رییس جمهور دونالد ترامپ به شکل رسمی از تصمیم کشورش برای خروج واحدهای رزمی از خاک سوریه خبرداد و اعلام نمود که اجرای کامل این برنامه تا ابتدای سال 2019 بتدریج تکمیل خواهد شد . از یک نظر ، مهمترین دستاویز دولت آمریکا برای اعزام واحدهای رزمی به سوریه ، ازمیان بردن سیطره شبه نظامیان داعش ( یا بنابر ادبیات مورداستفاده تحلیگران غربی ، دولت اسلامی . م ) محسوب می شد ، اما مقامات تصمیم گیر در واشنگتن ، از همکاری با سایر طرفهای درگیر در سوریه نظیر روسیه باهدف ازمیان بردن شبه نظامیان شورشی خودداری کرده و به شکلهای مختلف ، عناصر منتسب به روسیه ، جمهوری اسلامی ایران و ترکیه را متهم به زمینه سازی و تقویت این گروه ها می نمودند .

بدین سان ، تا حال حاضر نزدیک به 2000 نفر از نظامیان آمریکایی (برخی این ارقام را بالاتر از برآوردهای فعلی محاسبه می کنند .م ) به این کشور اعزام شده اند و به اعتقاد برخی ناظران ، حضور این نیروها به مانعی برای اقدام دولت سوریه و متحدانش برای اقدام برعلیه توانمندی های رزمی داعش محسوب میشد . این مساله ، بعنوان پیش فرض کلیدی برای منتقدین حضور ایالات متحده در سوریه مورد استفاده قرار میگرفت و این ادعا مطرح میشد که ارتش ایالات متحده ، بصورت علنی ،از شبه نظامیان شورشی سوریه حمایت میکند . علاوه براین ، شدت گرفتن حملات داعش از مناطق تحت کنترل ایالات متحده بر علیه مواضع ارتش روسیه ، سوریه و متحدین شان باعث شد تا سیل اتهامات بسوی واشنگتن روانه شود.

با این حال ، اگر چه حضور مستقیم ارتش ایالات متحده ، مانع اصلی اتحاد بخش های مختلف تحت کنترل دولت دمشق بشمارمی آید ، اما این مساله نتیجه نامطلوب مشخصی را برای طرفهای غربی نیز به بار آورده و آن نزدیکتر شدن همکاری های نظامی ، امنیتی روسیه ، کره شمالی و ایران با هدف مقابله با استراتژی " تغییر رژیم " کشورهای غربی و همچنین افزایش آسیب پذیری نظامیان آمریکایی مستقر در پایگاه های ثابت در درون خاک سوریه بود . به اعتقاد برخی ناظران نظامی ، بدلیل وجود تنش های پنهان میان ایالات متحده و ایران و همچنین پشتیبانی پنهان و پیدا جمهوری اسلامی و حتی روسیه از این نیروها ( حزب ا... . م ) ، باعث شده تا ارتش ایالات متحده ، بصورت فزاینده ای نسبت به حملات واحدهای منتسب به حزب ا.. لبنان آسیب پذیر گردد . اما برخی نیز معتقدند که ماهیت حضور این نیروها در سوریه و پشتیبانی همه جانبه از سوی عناصر تهاجمی نیروی دریایی و همچنین سنجشگرهای اطلاعاتی مستقر در فضا ، نقطه قوتی برای ارتش محسوب می شود و درصورت هر گونه اقدام به حمله ، بطور قطع ، پاسخی همه جانبه را از سوی آمریکایی ها در پی خواهد داشت .

A "...... اما تحلیگران دسته نخست براین عقیده اند که آسیب پذیری دارایی های ارتش آمریکا در سوریه ، در اکتبر 2018 به عینه به نمایش گذاشته شد ، چرا که دراین دوره زمانی ، پرنده های بدون سرنشین ایرانی که گونه ای برگرفته از RQ-170 محسوب میشدند ، به حملات تهاجمی دقیقی ، بر علیه مواضع شبه نظامیان شورشی داعش ، درست در نزدیکی پایگاه های نظامی ایالات متحده دست زدند . گفته میشود ، این حملات که در غافلگیری کامل طرف آمریکایی صورت پذیرفت ، تنها زمانی این امر برای فرماندهان آنها در منطقه روشن شد که ایرانی ها حملات دقیقی را با استفاده از موشکهای بالستیک از مبداء خاک خود به اجرا گذاشتند ...... A "
این درحال است که واحدهای رزمی ارتش ایالات متحده ، زیرساختهای متعددی را در مناطق تحت کنترل خود ایجادنموده و برای پشتیبانی آتشبارهای سنگین توپخانه را در اختیار دارند که قدرت آتش قابل توجهی را در اختیار آنان می گذارد ، اما وقوع این رویداد در آینده ، درصورتی که با شدت و پراکندگی بیشتری برخوردار باشد ، موجبات آسیب شدید را برای این موقعیتها فراهم می کند .
اما خروج دارایی ها و پرسنل ارتش آمریکا از سوریه ، ازیک نظر می تواند منجربه افزایش تنش ها میان ایالات متحده با ایران وحتی ایجاد جرقه جنگ میان حزب ا... و اسراییل گردد واین به نوبه خود ، به معنای مقدمه چینی برای سخت تر شدن موضع ایالا متحده نسبت به این دو باشد . از سویی دیگر ، مقابله مستقیم ، فرصت قابل توجهی برای تسویه حسابهای قدیمی میان طرفین خواهد بود . چنانکه در صورت وقوع این شرایط ، شکل چینش عناصر تهاجمی ایالات متحده در منطقه به گونه ای است که اجرای حملات هوایی وموشکی برعلیه سایتهای ثابت دشمن در سراسر منطقه فراهم است ، در حالی که پس از اتمام برنامه عقب نشینی ، عملا" تهدیدی متوجه واحدهای آمریکایی ( حداقل در ظاهر . م ) وجود نخواهد داشت .

با این حال ، واحدهای عملیات ویژه ارتش ایالات متحده ، بدلیل برخورداری از تحرک بسیار بالا ، همچنان حضور نامحسوس خود را در خاک سوریه حفظ خواهند نمود و این دقیقا" همان شرایطی است که برای واحدهای عملیات ویژه سایر کشورها درگیر در سوریه نظیر ترکیه ، ایران ، کره!!!!!!!!!!!!!! ، اسراییل و بریتانیا مصداق خواهد داشت .
پی نوشت :
به پارگرافی که با حرف A مشخص شده ، با دقت بیشتری ملاحضه بفرمایید . وجود دو بازوی هوایی و موشکی در کنار هم ، تا چه اندازه خواهد توانست توان تهاجمی را به دشمن اثبات کند .... ، این تحلیلی است که در چند سال اخیر بارها و به شکلهای مختلف در میلیتاری بیان شد



منبع : military.ir

[namira]

آنچه آمریکایی‌ها درباره پیروزی ایران می‌گویند ولی ایرانیان نه رسانه‌های غربی که در همه موارد اختلاف دارند، از نیویورک تایمز و واشنگتن پست تا وال استریت جورنال و استاندارد، اینبار یکصدا این تصمیم را شکست آشکار آمریکا و پیروزی عریان ایران و روسیه خواندند.


به گزارش خبرگزاری فارس، علی علیزاده طی یادداشتی نوشت: تصمیم ترامپ برای خروج نیروهای آمریکا از سوریه اگرچه در امتداد وعده‌هایش در انتخابات بود با اینحال آمریکا را مثل زلزله‌ای تکان داد. آن رسانه‌های غربی که در همه موارد اختلاف دارند، از نیویورک تایمز و واشنگتن پست تا وال استریت جورنال و استاندارد، اینبار یکصدا این تصمیم را شکست آشکار آمریکا و پیروزی عریان ایران و روسیه خواندند.
برای فهم معنای این تصمیم کافی است به بی‌بی‌سی فارسی نگاه کنیم. رسانه‌ای که هفت سال در قامت یک ماشین پروپاگاندایی خودش رسما یکی از طرفهای درگیر جنگ سوریه بوده (چندین مستند و صدها ساعت برنامه برای بزرگنمایی شکستهای ایران و محتوم بودن سقوط اسد و بیهوده بودن مخارج انسانی و نظامی ایران) در مقاله‌ای مفصل به قلم کیوان حسینی ایران را در کنار روسیه، پیروز اصلی میداند و با جزییات پیروزی ایران را تفسیر میکند.
تحقیری که این عقب نشینی بر روح ملی آمریکا اعمال کرده چنان سنگین بوده که در فضای عوامانه تر در آمریکا، نظریه توطئه‌ای که ترامپ را نفوذی پوتین میداند (تئوری که ریشه‌ در اتهام دخالت روسیه در انتخابات ۲۰۱۶ به نفع ترامپ و همین طور ملاقات نزدیکان ترامپ با مقامات روسی در ایام انتخابات دارد و تحقیقات درباره‌اش هنوز در جریان است) دوباره اوج گرفته.
هم دموکراتها و هم جمهوریخواهان، هم لیبرالهای منتقد ترامپ و هم نومحافظه‌کاران همفکر ترامپ، به این تصمیم حمله کردند تا یکبار دیگر مردم ایران و باقی جهان سوم به یاد بیاورند در نظام آمریکا یک جناح لیبرال و صلح دوست مقابل یک جناح جنگ طلب و نومحافظه‌کار قرار ندارد و تنها دو جناح «سلطه‌گر و بیشتر سلطه‌گر، جنگ طلب و بیشتر جنگ طلب» وجود دارد [فرم این جمله را از وندی شرمن دزدیدم. او که با وقاحت گفت «در ایران فقط دو جناح تندرو و تندروتر وجود دارد»].
تصمیم ترامپ همینطور فضای سیاسی و رسانه‌ای اسراییل را هم به شدت ملتهب و آشفته کرده و حتی زیست سیاسی نتانیاهو را به خطر انداخته. (رجوع کنید به کانال تلگرام عبدالله شهبازی @ abdollahshahbazi ) چرا که باعث افزایش توان بازدارنده دفاعی ایران از طریق همسایه شدن رسمی پایگاه‌های نظامی ایران در سوریه با اسراییل میشود. اگر یادتان باشد سه ماه پیش در تلویزیون منوتو گفتم برای نخستین بار از زمان هخامنشیان دوباره با مدیترانه وصل شده‌ایم و حالا امروز با خروج آمریکا میتوان رسما از باز شدن کوریدور میان تهران و مدیترانه (و خط ارتباطی با مهم‌ترین متحد ایران یعنی حزب‌الله) صحبت کرد.
با اینحال خروج آمریکا که میتوانست لحظه غرورآمیز پیروزی ملی ایرانیان باشد و لحظه‌ قدردانی ملی از مظلوم‌ترین سربازان تاریخ این کشور که در غربت شهید و اغلب در سکوت در ایران دفن شدند، به شکلی غیرعادی با سکوت و بی‌تفاوتی یا تفسیر وارونه روبرو شده. ایرنا، خبرگزاری رسمی دولت در ویدیویی پرسیده: «آیا نباید به برنامه خروج آمریکا از سوریه مشکوک بود؟». کانال تلگرام «انتخاب» نزدیک به نیروهای اعتدالی با ویدیویی از لورنس ویلکرسون میگوید: آیا ترامپ در حال آماده‌سازی افکار عمومی برای جنگ با ایران است؟» بخشی از نیروهای اصولگرا و حزب‌اللهی هم در فضای مجازی این تفسیر بی‌پایه و بی‌خردانه را رواج داده‌اند که هدف ترامپ خالی کردن سوریه به منظور بمباران آن و احتمالا حمله به ایران بوده‌است.
تحلیلی که ریشه‌ در جهت‌دهی عامدانه دروغین یا «فیک» تلویزیون فاکس‌ نیوز دارد. تفسیر قلابی که فاکس نیوز برای کم کردن از التهاب فضای داخلی آمریکا و کم کردن فشار از روی ترامپ مطرح کرد وگرنه همه میدانند آمریکا همچنان ده ها هزار نیرو در نزدیکی ایران دادر و جنگ به دلایل بسیار غیرممکن است. اپوزیسیون وابسته به آمریکا و سعودی هم البته این تفسیر را برجسته کرد تا از بار حقارت خروج آمریکا و بار پیروزی ایران بکاهد.
نمیدانم دلیل اینکه فضای فارسی چنین واکنش سرد و عجیبی به خبر خروج آمریکا از سوریه داد چه بود؟ آیا عدم خودباوری است؟ و باور نکردن اینکه امپریالیسم واقعا شکست خورده و فرار کرده؟ یا محصول بحران رسانه‌ای و نداشتن رسانه مستقل و قابل اعتماد عمومی؟ یا عدم آشنایی با غرب و به ویژه فضای داخلی آمریکا ؟ یا نفوذ فیک نیوزها؟ در هر حال امیدوارم هر چیز بوده، دلیلش رقابتهای جناحی برای تقلیل پیروزی نظامی ایران بخاطر نگرانی یک جناح از اعتبار گرفتن نیروهای نظامی ایرانی نبوده باشد.
گمان کردیم ترجمه بخشی از مواضع اتاق فکرهای آمریکایی درباره خروج ترامپ از سوریه شاید بتواند تحلیلی واقعگرایانه‌تر به مخاطبان ایرانی بدهد و بتواند حجم جنگ روانی خارجیها و تفسیرهای مغرضانه داخلیها را تا حدی خنثی کند.
انتهای پیام/

[mehdi]

اوباما وارث جنگ عراق بود و فرسودگی ماشین جنگی آمریکا را از نزدیک لمس کرده بود و می دانست که تمرکزش باید بر شرق آسیا باشد و خاورمیانه را رها کند. در نتیجه سیاست هوشمندانه ای (به نفع آمریکا) در مواجهه با داعش داشت، سیاستی که حداقل ایران را گرفتار کرده بود و هدف نهایی اش کشاندن ایران به پای میز مذاکره برای حل مسائل منطقه ای بود. حتی اگر یادتان باشد ایشان ایستاد و نگاه کرد تا داعش پالمیرای سوریه و الرمادی عراق را گرفت و تهدیدی جدی برای ایران شد.
آقای ترامپ با توهم رویای آمریکایی به قدرت رسید و تصور عجیب و غریبی از قدرت آمریکا داشت و از آنجا که با کلیه سیاست های اوباما مخالف بود، سیاست او در مواجهه با داعش را کنار گذاشت و آنچه خودش می خواست را انجام داد و سوریه را تقدیم ایران کرد. سوریه نه امروز بلکه آن وقتی تقدیم ایران شد که نیروهای مقاومت دیرالزور را از داعش پس گرفتند. حتی اگر آمریکا 20 سال هم در سوریه می ماند و هزینه می کرد این معادله تغییری نمی کرد. ایشان هم تاجر است و جلوی ضرر را هر وقت بگیرد نفع است.
البته شهیر باید بگوید، اما من فکر می کنم ایران خیلی هم تهدید جدی برای آمریکا نیست. از یک جایی به بعد و با ضربه ای که تحریم ها به ایران وارد کرد و ظهور مشکلات داخلی آمریکایی ها فهمیدند که بدون درگیری نظامی هم می توان ایران را کنترل کرد و همین کار را می کنند.

[ilia786]

نوشته اصلی توسط namira

آنچه آمریکایی‌ها درباره پیروزی ایران می‌گویند ولی ایرانیان نه رسانه‌های غربی که در همه موارد اختلاف دارند، از نیویورک تایمز و واشنگتن پست تا وال استریت جورنال و استاندارد، اینبار یکصدا این تصمیم را شکست آشکار آمریکا و پیروزی عریان ایران و روسیه خواندند.


به گزارش خبرگزاری فارس، علی علیزاده طی یادداشتی نوشت: تصمیم ترامپ برای خروج نیروهای آمریکا از سوریه اگرچه در امتداد وعده‌هایش در انتخابات بود با اینحال آمریکا را مثل زلزله‌ای تکان داد. آن رسانه‌های غربی که در همه موارد اختلاف دارند، از نیویورک تایمز و واشنگتن پست تا وال استریت جورنال و استاندارد، اینبار یکصدا این تصمیم را شکست آشکار آمریکا و پیروزی عریان ایران و روسیه خواندند.
برای فهم معنای این تصمیم کافی است به بی‌بی‌سی فارسی نگاه کنیم. رسانه‌ای که هفت سال در قامت یک ماشین پروپاگاندایی خودش رسما یکی از طرفهای درگیر جنگ سوریه بوده (چندین مستند و صدها ساعت برنامه برای بزرگنمایی شکستهای ایران و محتوم بودن سقوط اسد و بیهوده بودن مخارج انسانی و نظامی ایران) در مقاله‌ای مفصل به قلم کیوان حسینی ایران را در کنار روسیه، پیروز اصلی میداند و با جزییات پیروزی ایران را تفسیر میکند.
تحقیری که این عقب نشینی بر روح ملی آمریکا اعمال کرده چنان سنگین بوده که در فضای عوامانه تر در آمریکا، نظریه توطئه‌ای که ترامپ را نفوذی پوتین میداند (تئوری که ریشه‌ در اتهام دخالت روسیه در انتخابات ۲۰۱۶ به نفع ترامپ و همین طور ملاقات نزدیکان ترامپ با مقامات روسی در ایام انتخابات دارد و تحقیقات درباره‌اش هنوز در جریان است) دوباره اوج گرفته.
هم دموکراتها و هم جمهوریخواهان، هم لیبرالهای منتقد ترامپ و هم نومحافظه‌کاران همفکر ترامپ، به این تصمیم حمله کردند تا یکبار دیگر مردم ایران و باقی جهان سوم به یاد بیاورند در نظام آمریکا یک جناح لیبرال و صلح دوست مقابل یک جناح جنگ طلب و نومحافظه‌کار قرار ندارد و تنها دو جناح «سلطه‌گر و بیشتر سلطه‌گر، جنگ طلب و بیشتر جنگ طلب» وجود دارد [فرم این جمله را از وندی شرمن دزدیدم. او که با وقاحت گفت «در ایران فقط دو جناح تندرو و تندروتر وجود دارد»].
تصمیم ترامپ همینطور فضای سیاسی و رسانه‌ای اسراییل را هم به شدت ملتهب و آشفته کرده و حتی زیست سیاسی نتانیاهو را به خطر انداخته. (رجوع کنید به کانال تلگرام عبدالله شهبازی @ abdollahshahbazi ) چرا که باعث افزایش توان بازدارنده دفاعی ایران از طریق همسایه شدن رسمی پایگاه‌های نظامی ایران در سوریه با اسراییل میشود. اگر یادتان باشد سه ماه پیش در تلویزیون منوتو گفتم برای نخستین بار از زمان هخامنشیان دوباره با مدیترانه وصل شده‌ایم و حالا امروز با خروج آمریکا میتوان رسما از باز شدن کوریدور میان تهران و مدیترانه (و خط ارتباطی با مهم‌ترین متحد ایران یعنی حزب‌الله) صحبت کرد.
با اینحال خروج آمریکا که میتوانست لحظه غرورآمیز پیروزی ملی ایرانیان باشد و لحظه‌ قدردانی ملی از مظلوم‌ترین سربازان تاریخ این کشور که در غربت شهید و اغلب در سکوت در ایران دفن شدند، به شکلی غیرعادی با سکوت و بی‌تفاوتی یا تفسیر وارونه روبرو شده. ایرنا، خبرگزاری رسمی دولت در ویدیویی پرسیده: «آیا نباید به برنامه خروج آمریکا از سوریه مشکوک بود؟». کانال تلگرام «انتخاب» نزدیک به نیروهای اعتدالی با ویدیویی از لورنس ویلکرسون میگوید: آیا ترامپ در حال آماده‌سازی افکار عمومی برای جنگ با ایران است؟» بخشی از نیروهای اصولگرا و حزب‌اللهی هم در فضای مجازی این تفسیر بی‌پایه و بی‌خردانه را رواج داده‌اند که هدف ترامپ خالی کردن سوریه به منظور بمباران آن و احتمالا حمله به ایران بوده‌است.
تحلیلی که ریشه‌ در جهت‌دهی عامدانه دروغین یا «فیک» تلویزیون فاکس‌ نیوز دارد. تفسیر قلابی که فاکس نیوز برای کم کردن از التهاب فضای داخلی آمریکا و کم کردن فشار از روی ترامپ مطرح کرد وگرنه همه میدانند آمریکا همچنان ده ها هزار نیرو در نزدیکی ایران دادر و جنگ به دلایل بسیار غیرممکن است. اپوزیسیون وابسته به آمریکا و سعودی هم البته این تفسیر را برجسته کرد تا از بار حقارت خروج آمریکا و بار پیروزی ایران بکاهد.
نمیدانم دلیل اینکه فضای فارسی چنین واکنش سرد و عجیبی به خبر خروج آمریکا از سوریه داد چه بود؟ آیا عدم خودباوری است؟ و باور نکردن اینکه امپریالیسم واقعا شکست خورده و فرار کرده؟ یا محصول بحران رسانه‌ای و نداشتن رسانه مستقل و قابل اعتماد عمومی؟ یا عدم آشنایی با غرب و به ویژه فضای داخلی آمریکا ؟ یا نفوذ فیک نیوزها؟ در هر حال امیدوارم هر چیز بوده، دلیلش رقابتهای جناحی برای تقلیل پیروزی نظامی ایران بخاطر نگرانی یک جناح از اعتبار گرفتن نیروهای نظامی ایرانی نبوده باشد.
گمان کردیم ترجمه بخشی از مواضع اتاق فکرهای آمریکایی درباره خروج ترامپ از سوریه شاید بتواند تحلیلی واقعگرایانه‌تر به مخاطبان ایرانی بدهد و بتواند حجم جنگ روانی خارجیها و تفسیرهای مغرضانه داخلیها را تا حدی خنثی کند.
انتهای پیام/

چند روزه دارم کتاب "نقش روشنفکر" ادوارد سعید را میخوانم. به نظرم علی علیزاده، نمونه جالب توجه یک روشنفکر است که نقشش را در این برهه تاریخی به خوبی انتخاب کرده و در حال اجرا است. حالا دیگر او یک تحلیلگر سیاسی تلویزیونی نیست، او حالا مخاطب خودش را، زبان خودش را و پلتفرم خودش را دارد. به عبارتی بجای اینکه تحلیلگری پیشه اش باشد، پیشبرد آرمان و تعهد به عدالت را محور قرار داده است.

[شهیر]

نوشته اصلی توسط ilia786

چند روزه دارم کتاب "نقش روشنفکر" ادوارد سعید را میخوانم. به نظرم علی علیزاده، نمونه جالب توجه یک روشنفکر است که نقشش را در این برهه تاریخی به خوبی انتخاب کرده و در حال اجرا است. حالا دیگر او یک تحلیلگر سیاسی تلویزیونی نیست، او حالا مخاطب خودش را، زبان خودش را و پلتفرم خودش را دارد. به عبارتی بجای اینکه تحلیلگری پیشه اش باشد، پیشبرد آرمان و تعهد به عدالت را محور قرار داده است.

ایلیای عزیز، من چندان با نظر شما موافق نیستم. وقتی شما صحبت از روشنفکری می کنید که نقش خود را بازیافته، بلافاصله این سئوال مطرح می شود که تاثیر ایفای این نقش در جامعه چیست؟ آقای علیزاده با این مشی چه چیزی را عوض می کند؟ اگر بگوئیم مردم را متوجه دردهائی که دارند می کند که می توان گفت که اولا مردم دردهایشان را بهتر از آقای علیزاده می دانند و حس می کنند. ثانیا اگر بگوئیم که ایشان نشان می دهد که ریشه درد در کجاست (که ایشان چنین نمی کند چون باید به سیاست های داخلی ایران هم بپردازد) باید پرسید مردم با چه معیاری بفهمند که علیزاده درست می گوید و نوری زاده غلط.؟ اگر هم بگوئیم که معیار را علیزاده به دست مردم می دهد پس در واقع او دارد نقش تحلیلگر را بازی می کند (که نمی کند همانطور که شما هم به آن اشاره کرده اید).

من فکر نمی کنم در طول تاریخ ایران روشنفکری بوده که تاثیر گذاری ای بیش از دکتر شریعتی داشته است. و توجه داشته باشیم که شریعتی نگاهش کاملا در جهت منافع مردم و علیه استثمار و استعمار بود. نتیجه آن تاثیرگذاری چه بود؟ تا آنجا که انقلاب صورت گرفت و نظام فاسد و وابسته شاه سرنگون شد یک موفقیت عظیم برای مردم ایران بود اما در ادامه، همان سیستم فاسد اقتصادی و همان تبعیضات و همان اختلافات طبقاتی به شکلی غیر انسانی تر از دوران شاه از بعد از خاتمه جنگ عراق زنده شد و آثار آنرا امروز می بینیم. چرا چنین شد؟ چون امثال علیزاده در جامعه ما فراوان بودند اما امثال حبیب الله پیمان که به ما دید سیاسی بدهند، نحوه تحزیه و تحلیل مسائل پیچیده سیاسی، اقتصادی، و اجتماعی را یاد بدهند از انگشتان یک دست تجاوز نمی کرد (بگذریم که پیمان موضوع آزادی های سیاسی را، هر چند که مهم است، اما بیش از جد عمده کرده و از خط فکر اصلی اش که عدالت طلبی بود فاصله گرفته).

من هم با مبارزه با تسلط غرب و آمریکا بر ایران به شدت موافقم نه به دلیل بیگانه ستیزی بلکه به این دلیل که حاصل تسلط غرب بر نظام سیاسی-اقتصادی ایران تحکیم بک نظام تبعیض آمیز است. و درست به همین دلیل بیش از مخالفت با سلطه غرب با انواع تبعیضات، عمدتا جنسیتی و طبقاتی و نیز با رانت خواری، دزدی و چپاول، و تقسیم جامعه به خودی و ناخودی (که مادر مشکلات داخلی و فساد در ایران است) که امروز نُرم جامعه ماست، بیشتر مخالفم. اگر یکبار خیل عظیمی از مردم تحت تاثیر افکار دکتر شریعتی "بدون کسب بینش و آگاهی سیاسی" نتوانستند انقلاب خود را حفظ کنند و انقلاب به بیراهه رفت و این جامعۀ پر از تبعیض، از هر نظر، شکل گرفت برای این بود که یک قشر پیشرو که دارای قدرت تجزیه و تحلیل باشد در جامعه ما شکل نگرفت و هنوز هم جز اندکی از روشنفکران داخل ایران کسی به این مسئله توجه نمی کند. افرادی هم مانند حجاریان (که ذهن بسیار خلاق و پویائی دارد و از قدرت تحزیه و تحلیل بالائی برخوردار است) به زبانی حرف می زنند که برای مردم حتی قشر تحصیلکرده قابل درک نیست. ایران محتاج ظهور "طبقه ای" است (نه به مفهوم مارکسیستی آن) که "هم عدالت خواه باشد و هم آگاهی سیاسی و نحوه تجزیه و تحلیل را حداقل به قشر تحصیلکرده و جوان آموزش بدهد". تا اینجا مطالعات نشان می دهد که برای سمتگیری در یک جامعه، 5 درصد 95 درصد را به دنبال خود می کشند.

[ilia786]

نوشته اصلی توسط شهیر

ایلیای عزیز، من چندان با نظر شما موافق نیستم. وقتی شما صحبت از روشنفکری می کنید که نقش خود را بازیافته، بلافاصله این سئوال مطرح می شود که تاثیر ایفای این نقش در جامعه چیست؟ آقای علیزاده با این مشی چه چیزی را عوض می کند؟ اگر بگوئیم مردم را متوجه دردهائی که دارند می کند که می توان گفت که اولا مردم دردهایشان را بهتر از آقای علیزاده می دانند و حس می کنند. ثانیا اگر بگوئیم که ایشان نشان می دهد که ریشه درد در کجاست (که ایشان چنین نمی کند چون باید به سیاست های داخلی ایران هم بپردازد) باید پرسید مردم با چه معیاری بفهمند که علیزاده درست می گوید و نوری زاده غلط.؟ اگر هم بگوئیم که معیار را علیزاده به دست مردم می دهد پس در واقع او دارد نقش تحلیلگر را بازی می کند (که نمی کند همانطور که شما هم به آن اشاره کرده اید).

من فکر نمی کنم در طول تاریخ ایران روشنفکری بوده که تاثیر گذاری ای بیش از دکتر شریعتی داشته است. و توجه داشته باشیم که شریعتی نگاهش کاملا در جهت منافع مردم و علیه استثمار و استعمار بود. نتیجه آن تاثیرگذاری چه بود؟ تا آنجا که انقلاب صورت گرفت و نظام فاسد و وابسته شاه سرنگون شد یک موفقیت عظیم برای مردم ایران بود اما در ادامه، همان سیستم فاسد اقتصادی و همان تبعیضات و همان اختلافات طبقاتی به شکلی غیر انسانی تر از دوران شاه از بعد از خاتمه جنگ عراق زنده شد و آثار آنرا امروز می بینیم. چرا چنین شد؟ چون امثال علیزاده در جامعه ما فراوان بودند اما امثال حبیب الله پیمان که به ما دید سیاسی بدهند، نحوه تحزیه و تحلیل مسائل پیچیده سیاسی، اقتصادی، و اجتماعی را یاد بدهند از انگشتان یک دست تجاوز نمی کرد (بگذریم که پیمان موضوع آزادی های سیاسی را، هر چند که مهم است، اما بیش از جد عمده کرده و از خط فکر اصلی اش که عدالت طلبی بود فاصله گرفته).

من هم با مبارزه با تسلط غرب و آمریکا بر ایران به شدت مخالفم نه به دلیل بیگانه ستیزی بلکه به این دلیل که حاصل تسلط غرب بر نظام سیاسی-اقتصادی ایران تحکیم بک نظام تبعیض آمیز است. و درست به همین دلیل بیش از مخالفت با سلطه غرب با انواع تبعیضات، عمدتا جنسیتی و طبقاتی و نیز با رانت خواری، دزدی و چپاول، و تقسیم جامعه به خودی و ناخودی (که مادر مشکلات داخلی و فساد در ایران است) که امروز نُرم جامعه ماست، بیشتر مخالفم. اگر یکبار خیل عظیمی از مردم تحت تاثیر افکار دکتر شریعتی "بدون کسب بینش و آگاهی سیاسی" نتوانستند انقلاب خود را حفظ کنند و انقلاب به بیراهه رفت و این جامعۀ پر از تبعیض، از هر نظر، شکل گرفت برای این بود که یک قشر پیشرو که دارای قدرت تجزیه و تحلیل باشد در جامعه ما شکل نگرفت و هنوز هم جز اندکی از روشنفکران داخل ایران کسی به این مسئله توجه نمی کند. افرادی هم مانند حجاریان (که ذهن بسیار خلاق و پویائی دارد و از قدرت تحزیه و تحلیل بالائی برخوردار است) به زبانی حرف می زنند که برای مردم حتی قشر تحصیلکرده قابل درک نیست. ایران محتاج ظهور "طبقه ای" است (نه به مفهوم مارکسیستی آن) که "هم عدالت خواه باشد و هم آگاهی سیاسی و نحوه تجزیه و تحلیل را حداقل به قشر تحصیلکرده و جوان آموزش بدهد". تا اینجا مطالعات نشان می دهد که برای سمتگیری در یک جامعه، 5 درصد 95 درصد را به دنبال خود می کشند.

من با صحبتهای شما تا حد زیادی موافقم. البته علیزاده را نباید با علی شریعتی سال 55 مقایسه کرد. علیزاده تازه اول راه است و می‌تواند با علی شریعتی مشهد، عضو خداپرستان سوسیالیست مقایسه شود. هرچند قبول دارم که تا به امروز جنس کار این دو علی متفاوت بوده است. علی شریعتی از جوانی با کار فکری آغاز کرده و علیزاده با کار ژورنالیستی. امّا شباهت های این دو کجاست. به نظرم علیزاده چند ویژگی شایسته دارد که در این برهوت فضای سیاسی پیشرو (ارجاع شود به مقاله خودتان که در ایران جریان چپ نداریم)، باید قدرش را دانست.

تحلیل و تاکید بر استعمار و جنگی تمام عیاری که علیه ایران بپا کرده است (از منظری غیردینی و غیر حکومتی و تا حدی زیادی ملی).
توجه به پیاده نظام های فارسی زبان این ماشین جنگی که با ظاهر زیبا و حرف های قشنگ هر روز تحقیر و فلاکت به خورد مردم ایران داده و خوراک برای طرفداران تحریم کشور فراهم میکنند. حداقل علیزاده تا اندازه ای مشخص کرده که تامین مالی این زرق و برق ها، توسط کثیف‌ترین آدم ها و جریان‌های روی زمین، از بن سلمان گرفته تا نتانیاهو انجام می‌گیرد. (موضوعی که شاید بدیهی به نظر برسد امّا پیشتر کمتر مورد توجه مردم قرار داشت).
خواستگاه دغدغه های دروغین طبقه متوسط که تا حد زیادی تحت تاثیر تبلیغات خارج از کشور فرموله بندی میشده را تا اندازه ای هویدا کرد (دروغین از آنجا که دغدغه طبقه متوسطی که در شغل و کار و ازدواج و تحصیل فرزندش مانده را به دروغ آزادی فلان زندانی سیاسی یا آزادی پوشش عنوان کردند). آزادی های یواشکی، مسیح علینژاد و سلبریتی ها را تا توانسته از مشروعیت انداخته.
گفتمان چپ مدرن را در ایران زنده کرده (چپ مدرن در مقابل چپ زیرخاکی بعضی پدربزرگ ها)؛ حمایت از اعتصابات کارگری و حقوق کارگران. تا آنجا تاثیر داشته که چند انجمن بسیج دانشجویی مهم دانشگاه های تهران، با هم کنفرانسی در حمایت از حقوق کارگران هفت تپه با حضور نمایندگان کارگران برگزار کرد. روی گروه خوبی هم سرمایه گذاری کرده، جریانی که حداقل اگر بلد نیستند اما در قلبشان تعهد به عدالت همچنان وجود دارد.
همچنین بینشی هرچند محدود از حرکت به راست اقتصاد کشور در عرصه های عمومی از بهداشت و آموزش و فرهنگ به مردم نخبگان میدهد.

در مورد اینکه کمتر از بی عدالتی داخلی ها مینویسد. واقعیتش من هم این تضاد ذهنی را دارم. در شرایطی که کشور از همه جا محاصره است، بازرگان و فعال اقتصادی نمیتواند پول محصول صادراتی خود را بگیرد (کشورهای دیگر حتی نمیتوانند این شرایط را تصور کنند و برای یک درصد رشد اقتصادی حاضرند زمین و زمان را به هم بزنند)، من چطور میتوانم از مدیریت ناکارآمد اقتصاد توسط داخلی ها بنویسم. چطور میتوانم از آزادی های سیاسی دفاع کنم، وقتی هزاران بلندگو در سراسر دنیا مدعی دفاع از آزادی های سیاسی در ایران بوده و به هر بهانه ایران را به نقش حقوق بشر محکوم کرده و بر تحریم ها می افزایند؟

[رضا]

شهیر جان فکر میکنم منظور شما از جمله
"

من هم با مبارزه با تسلط غرب و آمریکا بر ایران به شدت مخالفم نه به دلیل بیگانه ستیزی بلکه به این دلیل که حاصل تسلط غرب بر نظام سیاسی-اقتصادی ایران تحکیم بک نظام تبعیض آمیز است."

احتمالا این بوده:
" من هم با تسلط غرب و آمریکا بر ایران به شدت مخالفم نه به دلیل بیگانه ستیزی بلکه به این دلیل که حاصل تسلط غرب بر نظام سیاسی-اقتصادی ایران تحکیم بک نظام تبعیض آمیز است. "
یا این:
"من هم با مبارزه با تسلط غرب و آمریکا بر ایران به شدت موافقم نه به دلیل بیگانه ستیزی بلکه به این دلیل که حاصل تسلط غرب بر نظام سیاسی-اقتصادی ایران تحکیم بک نظام تبعیض آمیز است. "

[رضا]

نقل قول از مهدی:

و از آنجا که با کلیه سیاست های اوباما مخالف بود، سیاست او در مواجهه با داعش را کنار گذاشت و آنچه خودش می خواست را انجام داد و سوریه را تقدیم ایران کرد. سوریه نه امروز بلکه آن وقتی تقدیم ایران شد که نیروهای مقاومت دیرالزور را از داعش پس گرفتند.

من فکر میکنم سوریه تقدیم به روسیه شده و ایران هیچی گیرش نیامده . الان هم آمده اند در عراق و پشت مرزهای ایران ، تا ببینیم چه خواهد شد. ایران با این رابطه ملت و حکومت و با این مدیریت هم رقمی نیست که کسی از آن بترسد . روزگاری غربیها با توجه به تجربه مردم ایران از سوریه و تونس و... فکر میکردند که آنها مجبورند پشت دولت خود را داشته باشند تا اوضاعشان بدتر نشود. اما امروز که میبینند حجم نارضایتی و ابراز و مبارزه مردم در سطح شهرها و روستاهای ایران عمیقتر از دوران انقلاب است، باید دید چه برنامه ای دارند.

[شهیر]

نوشته اصلی توسط رضا

شهیر جان فکر میکنم منظور شما از جمله
"
احتمالا این بوده:
" من هم با تسلط غرب و آمریکا بر ایران به شدت مخالفم نه به دلیل بیگانه ستیزی بلکه به این دلیل که حاصل تسلط غرب بر نظام سیاسی-اقتصادی ایران تحکیم بک نظام تبعیض آمیز است. "
یا این:
"من هم با مبارزه با تسلط غرب و آمریکا بر ایران به شدت موافقم نه به دلیل بیگانه ستیزی بلکه به این دلیل که حاصل تسلط غرب بر نظام سیاسی-اقتصادی ایران تحکیم بک نظام تبعیض آمیز است. "

کاملا حق با شماست، تصحیح شد.

ما اینجا فعلا در تعطیلات هستیم. در اولین فرصت پاسخ ایلیای گرامی را خواهم داد. فقط به طور اختصار وقتی ایلیا که جوان اهل مطالعه و علاقه مند به مسائل عمیق سیاسی می نویسد

"در مورد اینکه کمتر از بی عدالتی داخلی ها مینویسد. واقعیتش من هم این تضاد ذهنی را دارم. در شرایطی که کشور از همه جا محاصره است، بازرگان و فعال اقتصادی نمیتواند پول محصول صادراتی خود را بگیرد ... من چطور میتوانم از مدیریت ناکارآمد اقتصاد توسط داخلی ها بنویسم"

معلوم می شود وضعیت موجود مسئله جدی دارد. در چنین فضائی است که امثال علیزاده می توانند گُل می کنند.

یعنی 1) دکترین صدور انقلاب و "پی گیری آن در عمل" که لیبرال ترین عناصر از قبیل آقای ظریف هم به شدت از آن دفاع می کنند 2) دشمنی جاری، رونده و تثبیت شده "نه در حرف بلکه در عمل" و در کنار آن قطع هرگونه مذاکره با آمریکا (که حتی در بدترین دوران جنگ سرد این نوع رابطۀ بی معنا بین شوروی و آمریکا وجود نداشت) هیچ نقشی در اوضاع امروز نداشته اند؟ یعنی مدیریت داخلی که هدف اصلی اش "در عمل" حمایت از یک نظام اقتصادی فاسد است تاثیری در وضعیت فلاکت بار امروز نداشته است؟

[Azad]

ترامپ: ایران بیشتر از ما از داعش تنفر دارد/ به آهستگی نیروهایمان را از سوریه باز می‌گردانیم

چهارشنبه 12 دی 1397 - 21:47

العالم - آمریکا

«دونالد ترامپ»، رئیس‌جمهور آمریکا امروز چهارشنبه درباره مسائل مختلف از جمله تعطیلی دولت آمریکا و بازگرداندن نظامیان کشورش از سوریه اظهارنظر کرد.

او که به دلیل تعطیلی دولت آمریکا مجبور شده بود در کاخ سفید بماند گفت: «در تعطیلات، کاخ سفید سوت و کور بود.» او درباره تعطیل شدن دولت گفت: «ما در وضعیت تعطیلی دولت قرار داریم چراکه دموکرات‌ها با اختصاص بودجه برای امنیت مرزی خودداری می‌کنند.»

ترامپ همچنین هشدار داد تعطیلی دولت ممکن است «مدت زمان زیادی» طول بکشد.

وی درباره تصمیمش برای بازگرداندن نظامیان آمریکا از سوریه هم گفت: «بعد از شکست در برابر داعش داریم نیروهایمان را به آهستگی از سوریه باز می‌دانیم.» ترامپ همچنین گفت که فرایند خروج را «در یک بازه زمانی» محقق خواهد کرد.

رئیس‌جمهور آمریکا گفت که هر کاری که آمریکا در سوریه انجام می‌دهد، به نفع ایران و روسیه تمام می‌شود. او مدعی شد که مسکو و تهران نمی‌خواهند آمریکا از سوریه خارج شود.

ترامپ بار دیگر این ادعا که ایران بعد از تصمیم او برای خروج از سوریه به کشوری متفاوت تبدیل شده را تکرار کرد. او گفت: «ایران، الان کشور کاملاً متفاوتی است.»

ترامپ درباره سیاستش در سوریه گفت: «سوریه از خیلی وقت پیش از دست رفته بود. علاوه بر آن ما داریم درباره شن و مرگ صحبت می‌کنیم. درباره ثروتی عظیم صحبت نمی‌کنیم، صحبت از شن است و مرگ.»

رئیس‌جمهور آمریکا در ادامه گفت: «کُردها... من از این خوشم نیامد که آنها نفت اندکی را که دارند به ایران می‌فروختند و از آنها خواستیم که به ایران نفروشند.کردها شریک ما هستند، ولی به ایران نفت می‌فروشند. ما از این مسئله راضی نیستیم؛ خشنود نیستیم.»

وی در ادامه درباره نیروهای کرد گفت: «در عین حال، آنها وقتی که ما در کنارشان مبارزه می‌کنیم بهتر می‌جنگند. می‌دانید که وقتی ۳۰ فروند اف‌-۱۸ کنار آنها فرستادیم، بهتر جنگیدند. ما می‌خواهیم از کردها محافظت کنیم، ولی نمی‌خواهم تا ابد در سوریه باشم. آنجا شن است و مرگ.»

ترامپ در ادامه اضافه کرد: «همه می‌گویند اگر ما داعش را نکشیم، آنها به کشور ما می‌آیند. بسیار خوب، احتمال این خیلی کم است. ولی آنها (داعشی) به ایران هم می‌روند که [این کشور] بیشتر از ما از داعش متنفر است. آنها به روسیه می‌روند که بیشتر از ما از داعش متنفر هستند. پس، ما داریم [داعش را] می‌کشیم و بعد، وقتی که می‌خواهم نیروها را خارج کنم می‌خوانم که اوه، روسیه خوشحال شد. نه، روسیه خوشحال نیست.

ترامپ در بخش دیگری از سخنانش به مسئله کره شمالی اشاره کرد و گفت که «نامه فوق‌العاده‌ای» از «کیم جونگ اون»، رهبر کره شمالی دریافت کرده است. وی گفت انتظار دارد به زودی با رهبر کره شمالی دیدار کند.

رئیس‌جمهور آمریکا مدعی شده که ممکن بوده کار آمریکا با کره شمالی به جنگ با این کشور منجر شود. او گفت: «ممکن بود جنگ جهانی سوم را با کره‌شمالی داشته باشیم اما الان روابط خوبی با "کیم جونگ اون" دارم.»

روی میزی که امشب ترامپ همراه با وزیرانش نشسته بود، پوستر اقتباس‌شده از مجموعه تلویزیونی «بازی تاج و تخت» که او چند ماه پیش برای هشدار درباره آغاز تحریم‌های ایران از آن استفاده کرده بود قرار داشت. روی این پوستر نوشته شده است: «تحریم‌ها در راهند، ۵ نوامبر.»

[Azad]

تحلیل وبگاه آمریکایی

وقتی جنگ‌افروزان غربی در غرب آسیا شکست می‌خورند
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، وبگاه آمریکایی «ریل کلیر پالیتیکس» در گزارشی به قلم «پاتریک بوچانان» به تشریح مواضع شکست‌خورده غرب در غرب آسیا و شمال آفریقا پرداخت.

در این گزارش با عنوان: «چطور حزب جنگ خاورمیانه را از دست داد» آمده است: «باراک اوباما» رئیس‌جمهور پیشین آمریکا زمانی گفته بود: «اسد باید برود.» در این مورد خوب است که نگاهی به نسخه روز هجدهم آگوست ۲۰۱۱ روزنامه آمریکایی «واشنگتن‌پست» بیندازید. اوباما گفته بود: «آینده سوریه را باید مردم این کشور مشخص کنند اما "بشار اسد" رئیس‌جمهور این کشور در برابر آنها قرار گرفته است... زمان آن فرا رسیده است که اسد از این سمت کناره‌گیری کند.»

«نیکلا سارکوزی» رئیس‌جمهور وقت فرانسه و «دیوید کامرون» نخست‌وزیر پیشین بریتانیا هم دیگر مقامات غربی بودند که موضع‌گیری مشابه اوباما داشتند و بر کناره‌گیری اسد تاکید کردند.

گزارش فوق می‌افزاید: حالا هفت سال گذشته است و ۵۰۰ هزار تبعه سوری کشته شده‌اند. اوباما، سارکوزی و کامرون دیگر بر مسند قدرت نیستند اما اسد همچنان رئیس‌جمهور سوریه است و همه اینها در شرایطی است که «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا هم گفته که دو هزار آمریکایی که در سوریه مستقر هستند، به زودی این کشور را ترک می‌کنند.

اما «لیندسی گراهام» سناتور آمریکایی تاکید دارد که نمی‌توان فعلا از سوریه خارج شد و معتقد است که قصد دارند کُردها را کشتار کنند. سوال این است که چه کسی ما را درگیر جنگ سوریه کرد و وضعیت را به گونه‌ای مدیریت کرد که ما بعد از هفت سال طوری از سوریه خارج شویم که دشمنانمان پیروز باشند و هم‌پیمانان ما قربانی؟

آمریکا هفده‌سال قبل وارد افغانستان شد تا طالبان را از بین ببرد چرا که به القاعده و رهبر این گروه اسامه بن‌لادن پناه داده بود. اما الان «زلمای خلیلزاد» دیپلمات آمریکایی با طالبان برای صلح مذاکره می‌کند. حالا بر طبق آنچه «مایک مورل» معاون سابق سیا در واشنگتن‌پست نوشته است، بقایای القاعده با طالبان امروزی همکاری نزدیکی دارند.

مشخص است که ۱۷ سال جنگ در افغانستان ما را با این گزینه‌ها مواجه کرده است: یا آنجا بمانیم و تا ابد برای اینکه طالبان را از کابل دور نگه داریم، بجنگیم یا اینکه خارج شویم و بگذاریم طالبان آنجا فرمانروایی کند.

چه کسی ما را به این وضعیت افتضاح دچار کرد؟

پس از اینکه ترامپ در جریان کریسمس به عراق سفر کرد اما نتوانست با رئیس‌جمهور این کشور دیدار کند، پارلمان عراق این وضعیت را بی اعتنایی به حاکمیت دیگر ملت‌ها و توهین ملی ارزیابی کردد که به آغاز بحث‌ها درباره اخراج پنج هزار نظامی آمریکا که هنوز در عراق هستند، منجر شد.

«جرج بوش» رئیس‌جمهور پیشین آمریکا عملیات نظامی در عراق را با هدف کشف سلاح‌های کشتارجمعی «صدام حسین» آغاز کرد. صدام چنین تسلیحاتی نداشت و این جنگ هم عراق را به دموکراسی و سنگر غرب در جهان اسلام و عرب تبدیل نکرد و با گذشت ۱۵ سال، عراقی‌ها درباره خروج ما از عراق صحبت می‌کنند. «مقتدی صدر» روحانی‌ای است که چندین دهه با آمریکایی‌ها مقابله کرده و خواستار خروج آمریکایی‌‌ها از عراق شده است، وی اکنون رئیس بزرگترین حزب در پارلمان است.

این وبگاه آمریکایی ادامه داد: یمن را در نظر بگیرید، آمریکایی‌ها به مدت سه سال از سعودی‌ها دربرابر حوثی‌ها در جنگ یمن حمایت کردند و این اقدامات را به وسیله هواپیماها و سوخت‌گیری هوا به هوا صورت داده‌اند. این جنگ یکی از بدترین بحران‌های انسانی قرن بیست‌و یکم را رقم زد.

به زودی کنگره تلاش می‌کند تا حمایت آمریکا را از جنگ قطع کند. کنگره از «محمد بن سلمان» شاهزاده سعودی که ساختار این جنگ را ترتیب داده است برای قتل «جمال خاشقچی» روزنامه‌نگار منتقد سعودی به شدت انتقاد کرده است و آمریکا هم به دنبال برقراری آتش‌بس است. چه کسی ما را گرفتار این جنگ کرد؟ و آیا سالها کشتار یمنی‌ها که ما هم در آن همکاری داشته‌ایم، به امن‌تر شدن آمریکا کمکی کرده است؟

لیبی را هم در نظر بگیرید. در سال ۲۰۱۱ نیروهای آمریکایی به نیروهای «معمر قذافی» دیکتاتور لیبی حمله کردند و این اقدام در نهایت به کشتن وی منجر شد. «هیلاری کلینتون» وزیر خارجه وقت آمریکا به شوخی گفته بود: «ما آمدیم و تماشا کردیم و او مرد.» جنگ لیبی هم هزاران کشته برجای گذاشت. تولید نفت لیبی در پی این جنگ بسیار کاهش یافت. در نهایت، سال ۲۰۱۶ اوباما گفت که آماده نبودن برای دوران پس از قذافی، احتمالا بدترین اشتباه دوران ریاست‌جمهوری وی بوده است.

هزینه این مداخله‌های نظامی برای آمریکا چه بوده است؟ باید گفت، علاوه بر تریلیون‌ها دلار که برای این برنامه‌ها هزینه شد، حدود هفت هزار کشته و ۴۰ هزار زخمی برجای گذاشت اما برای جهان عرب و اسلام، هزینه سنگین‌تر از این رقم بوده است. صدها هزار نفر در افغانستان، عراق، لیبی، یمن و سوریه کشته شده‌اند که نظامی و غیر نظامی را در بر می‌گیرد. ضمن اینکه برنامه‌هایی علیه مسیحیان ضمن کشتار، میلیون‌ها نفر را از خانه‌های خود آواره کرده است.

سوال دیگر این است که آیا این اشغالگری‌ها، بمباران‌ها و کشتارها باعث شده که غرب آسیا محل بهتری شود و امنیت آمریکایی‌ها را تقویت کند؟ ماه می سال گذشته نظرسنجی از جوانان در غرب آسیا و شمال آفریقا نشان داد که بیشتر آنها روسیه را شریک بهتری در مقایسه با آمریکا می‌دانند.

ثمره مداخله نظامی آمریکا چه بوده است؟

به ما گفته شد که گروه تروریست داعش از بین نرفته است و این گروه هنوز موجودیت دارد و به همین دلیل اگر ما سوریه و افغانستان را ترک کنیم در این صورت دشمنان ما قدرت را در دست خواهند گرفت و دوستانمان هم قربانی می‌شوند؛ همین‌طور اگر کمک به سعودی‌ها و اماراتی‌ها را در کشتار حوثی‌ها در یمن متوقف کنیم، ایران پیروز می‌شود.

ترامپ با تصمیم برای خروج از سوریه و افغانستان، نخبگان سیاسی را خشمگین کرد؛ اقدامی که میلیون‌ها آمریکایی نمی‌توانند به زودی از پیامدها و فکر آن خلاص شوند.

روزنامه نیویورک‌تایمز در نسخه روز دوشنبه خود نوشت، همان‌طور که این رهبران از صحنه عبور می‌کنند، این نسل جدید هستند که باید راهی برای خروج از مخروبه‌ای که ترامپ ایجاد کرده پیدا کنند. البته درست این است که بگوییم: «خرابه‌ای که به ترامپ به ارث رسیده است.»

انتهای‌پیام/

[ilia786]

نوشته اصلی توسط شهیر

کاملا حق با شماست، تصحیح شد.

ما اینجا فعلا در تعطیلات هستیم. در اولین فرصت پاسخ ایلیای گرامی را خواهم داد. فقط به طور اختصار وقتی ایلیا که جوان اهل مطالعه و علاقه مند به مسائل عمیق سیاسی می نویسد معلوم می شود وضعیت موجود مسئله جدی دارد. در چنین فضائی است که امثال علیزاده می توانند گُل می کنند.

یعنی 1) دکترین صدور انقلاب و "پی گیری آن در عمل" که لیبرال ترین عناصر از قبیل آقای ظریف هم به شدت از آن دفاع می کنند 2) دشمنی جاری، رونده و تثبیت شده "نه در حرف بلکه در عمل" و در کنار آن قطع هرگونه مذاکره با آمریکا (که حتی در بدترین دوران جنگ سرد این نوع رابطۀ بی معنا بین شوروی و آمریکا وجود نداشت) هیچ نقشی در اوضاع امروز نداشته اند؟ یعنی مدیریت داخلی که هدف اصلی اش "در عمل"حمایت از یک نظام اقتصادی فاسد است [/URL]تاثیری در وضعیت فلاکت بار امروز نداشته است؟

سلام شهیر عزیز. منتظر بودم که پاسخ مبسوط تری که قولش را داده بودی را بفرستی و بعد جواب دهم. امّا ظاهرا یا فرصت نشده یا فراموش کرده ای. به هر حال

در مورد سهم ایران در گرفتاری های فعلی که هیچ شکی نیست. امّا موضوع چه باید کرد است. علیزاده در تخریب چهره مکار اپوزسیون و کشورهای خارجی و شبکه رسانه ای آن، به نظرم خدمت خوبی می‌کند. از طرف دیگر بدنه "مردمی" جناح راست را که دل در گرو غرب ندارند، برخلاف اصلاح طلبان، به سمت یک نوع عدالتخواهی مدرن هل میدهد. به نظرم هر دوی این رویکردها ارزشمند است.

برسیم به سهم ایران در پیدایش مشکلات. به نظرم سوال اساسی این است که چه باید کرد. مثلا در بعد سیاست خارج

[شهیر]

ایلیا جان یک کاری دستم هست تا دو سه روز دیگر تمام می شود. حتما به موضوعی که شما مطرح کرده ای خواهم پرداخت. با تشکر